کاربردهای اکسیژن درمانی - وبلاگ همصحبت

به گزارش وبلاگ همصحبت، هیپوکسی یا کاهش اکسیژن در بسیاری از بیماران به عدم بهبود زخم منجر می گردد. کاهش اکسیژن رسانی بافتی باعث اختلال در بسیاری از فرایند های ترمیمی می گردد. زخم هایی که ترمیم نمی شوند معمولا دچار عارضه شده و عفونی می شوند. از طرفی هیپوکسی یا کاهش اکسیژن، باعث اختلال عملکرد سلول های دفاعی خون شده و از توانایی

کاربردهای اکسیژن درمانی

هیپوکسی یا کاهش اکسیژن در بسیاری از بیماران به عدم بهبود زخم منجر می گردد. کاهش اکسیژن رسانی بافتی باعث اختلال در بسیاری از فرایند های ترمیمی می گردد. زخم هایی که ترمیم نمی شوند معمولا دچار عارضه شده و عفونی می شوند. از طرفی هیپوکسی یا کاهش اکسیژن، باعث اختلال عملکرد سلول های دفاعی خون شده و از توانایی کشتن میکروب ها در آنها کاسته می گردد و به این ترتیب مشکل بیمار دو چندان می گردد. از آنجایی که کاهش اکسیژن بافتی نقش حیاتی در بازسازی زخم ها دارد، روش درمانی اکسیژن هایپر بار (HBOT) جهت بهبود و ترمیم زخم های مزمن طراحی و اجرا شده است. زخم هایی که فرایند بهبودی ندارند مکررا دچار عفونت می شوند. HBOT مستقیما دارای اثرات باکتری کشی است، به علاوه با تقویت مکانیسم دفاعی بدن در مقابله با عفونت همکاری می نماید. افزایش اکسیژن بافتی با ایجاد اثرات ضدالتهابی خصوصا در بافت های ایسکمیک شده کم خون خون رسانی مجدد بافت را تسریع می نماید. موارد کاربرد اکسیژن درمانی بسیار متعدد است و هر دو مسائل تنفسی و غیرتنفسی با این روش قابل بهبود است. این روش حتی در دندانپزشکی برای بهبود تنفس بیمار حین تزریق آرام بخش مفید است. درمان با اکسیژن پرفشار (HBOT) یک درمان طبی است که بیمار به طور کامل درون محفظه بسته قرار گرفته و با تنفس اکسیژن 100 درصد به تدریج فشار داخل محفظه به بیش از یک اتمسفر افزایش می یابد. براساس این تعریف، تنفس اکسیژن 100 درصد در فشار یک اتمسفر یا قرار گرفتن قسمتی از بدن در محفظه فشار، درمان با اکسیژن پرفشار تلقی نمی گردد، بنابراین کلیه بیماری های وابسته به درمان با اکسیژن پرفشار در صورت مهیا شدن این شرایط درمان پذیر خواهند بود. بیماری هایی که می توانند با این روش بهبودی داشته باشند شامل موارد زیر هستند:

دیابت: HBOT در عوارض جانبی درازمدت دیابت از جمله عوارض قلبی، کلیوی، چشمی، آسیب عصبی و عروقی باعث بهبود اختلال در بهبود زخم می گردد. عدم بهبود زخم خصوصا در پاها می تواند باعث گانگرن یا سیاه شدن بافت و خطر قطع پاها گردد. کاهش اکسیژن بافت می تواند باعث کاهش درک حس درد، گرما و سرما و اختلال در درک آسیب های وارد به پا و وخیم شدن زخم ها گردد. بنابراین اکسیژن درمانی باعث بهبود نوروپاتی دیابتی شده و اکسیژن لازم برای بهبود محل زخم را فراهم می نماید. به علاوه HBOT باعث تشکیل عروق نو برای بسته شدن زخم می گردد.

درمان مسمومیت باسیانید: مسمومیت با مونوکسیدکربن، در افرادی که مکررا با آتش در تماس هستند، یا سیگاری ها، کارگران کشتی و صنعتی، خصوصا در ترکیب با سیانید می تواند کشنده باشد.

آرتریت روماتویید: نوعی بیماری التهابی با درگیری مفاصل است و حتی استخوان را درگیر می نماید. دلیل اصلی آن ناشناخته است. هیپوکسی (کاهش اکسیژن) در بیماران دچار آرتریت در غشای غضروفی ایجاد می گردد. HBOT با مهار التهاب می تواند در ترمیم غضروف ها موثر باشد.

منبع:www.salamat.com

/م

منبع: راسخون