پروتئین گیاهی در مقابل پروتئین حیوانی - وبلاگ همصحبت

به گزارش وبلاگ همصحبت، آیا تا به امروز بر سر دوراهی انتخاب پروتئین گیاهی و یا پروتئین حیوانی بوده اید، بطوریکه نتوانسته باشید تصمیم بگیرید که کدامیک برایتان بهتر است؟ اطلاع از تفاوت میان این دو نوع پروتئین به شما در رسیدن به یک برنامه رژیم

مترجم: رزیتا ملکی زاده

منبع:راسخون

آیا تا به امروز بر سر دوراهی انتخاب پروتئین گیاهی و یا پروتئین حیوانی بوده اید، بطوریکه نتوانسته باشید تصمیم بگیرید که کدامیک برایتان بهتر است؟ اطلاع از تفاوت میان این دو نوع پروتئین به شما در رسیدن به یک برنامه رژیم غذایی متعادل یاری خواهد نمود.

کسانی که حامی مواد غذایی حیوانی هستند، اینگونه استدلال می نمایند که پروتئین گیاهی به خودی خود پروتئین کاملی نبوده و بنابراین بایستی با پروتئین حیوانی در رژیم غذایی تان جایگزین گردد. با این حال، افرادی که حامی رژیم غذایی گیاه خواری می باشند به نظر می رسد که کمتر تحت تأثیر این استدلالات قرار می گیرند، به این دلیل که آنها را به اسم استدلالات نیمه درست رد می نمایند. در میان این همه هرج و مرج، شخص غیر متخصص و عادی کاملاً گیج شده و نمی داند که کدام گزینه پروتئینی برای او بهتر است. تحت چنین شرایطی بدست آوردن اطلاعاتی در مورد تفاوت میان پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی می تواند یاری بزرگی باشد و این دقیقاً چیزی است که در این مقاله به آن پرداخته ایم.

انواع پروتئین: آنالیز اجمالی

پروتئین اساساً اسیدهای آمینه مختلفی را برای بدن ما تأمین می سازد که از جمله آنها اسیدهای آمینه ضروری بوده که بدن نمی تواند به صورت بیوسنتز و در خود آنها را فراوری نماید. در واقع، چنین اهمیتی از پروتئین ها در رژیم غذایی ما است که بدون قرار دادن آنها در رژیم غذایی عبارت مواد مغذی متعادل شده تنها یک افسانه خواهد بود. پروتئین ها می توانند از گونه ای گیاهان و محصولات حیوانی بدست آیند. همانطور که از نام آنها پیداست، پروتئین های گیاهی آندسته از پروتئین هایی را شامل می شوند که از محصولات گیاهی مختلفی مانند میوه، سبزیجات، غلات و غیره بدست می آیند. و پروتئین های حیوانی پروتئین هایی می باشند که از محصولات و فرآورده های حیوانی مختلفی مانند گوشت، ماهی، لبنیات و مرغ بدست می آیند. هر چند هر دو این منابع، حاوی اسیدهای آمینه می باشند، نسبت اسیدهای آمینه ضروری در آنها فرق دارد و این حقیقت صرف است که پایه و اساس تفاوت میان این دو نوع پروتئین را شکل می دهد.

پروتئین گیاهی در مقابل پروتئین حیوانی

مواد غذایی گیاهی که حاوی اندازه مناسبی پروتئین می باشند، حبوبات، غلات و بعلاوه برخی میوه و سبزیجات را شامل می شوند. این باور که پروتئین گیاهی، پروتئین ناقصی است را می توان به این واقعیت نسبت داد که هیچ میوه یا سبزی به تنهایی نمی تواند تمام 9 اسید آمینه ضروری مورد احتیاج بدن ما را تأمین سازد. سویا هشت اسید آمینه از نه اسید آمینه را در خود دارد، اما در برابر مواد غذایی حیوانی کم می آورد، این مواد غذایی حیوانی شامل گوشت، ماهی، مرغ و فرآورده های لبنی بوده که تحت اسم مواد غذایی پروتئینی کامل نامگذاری می شوند، به این دلیل که حاوی تمام این 9 اسید آمینه می باشند. و این موجب رجحان پروتئین حیوانی بر همتای گیاهی خود شده است. دلیل آنکه امروزه پروتئین گیاهی را پروتئین با کیفیت پایین خطاب می نمایند و پروتئین حیوانی را پروتئین با کیفیت بالا می نامند، این تفاوت در محتوای اسیدهای آمینه ضروری آنها است.

آیا این بدان معنا است که پروتئین حیوانی بهتر از پروتئین گیاهی است؟

نه اگر این واقعیت را در نظر بگیریم که منابع گیاهی پروتئین بعلاوه سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر و آنتی اکسیدانی بوده که وجود تمامی آنها برای سلامتی ما مهم می باشند. مهمتر آنکه پروتئین حیوانی به دلیل محتوای چربی و کلسترول بالای آن که می توانند موجب بروز مسائل زیادی در سلامت از جمله فشار خون بالا و چاقی شوند، به بدی معروف می باشند. با در نظر گرفتن این خطرات مرتبط با سلامت، همواره بهتر است که اندازه مواد غذایی حیوانی که مصرف می کنید را مورد آنالیز قرار دهید. از سوی دیگر اندازه چربی و کلسترول مواد غذایی گیاهی بسیار پایین بوده به طوری که با در نظر گرفتن سلامت کلی خود، از آنها گزینه بهتری ساخته است. در عین واحد، پروتئین هایی که از مواد غذایی حیوانی بدست می آیند معروف بوده که محصولات فرعی را تشکیل داده که اندازه فسفر آنها پس از گوارش بالا بوده و در نتیجه این زمینه را داشته که در کبد شما به حالت سنگین در آیند. به طور مشابه، مصرف بیش از حد پروتئین بعلاوه شناخته شده است که نیتروژن بیشتر از آنچه مورد احتیاج بدن بوده را فراوری نموده و این مجدداً پروتئین حیوانی را زیر ذره بین قرار می دهد.

استفاده از اصطلاح پروتئین کامل برای پروتئین حیوانی و پروتئین ناقص برای پروتئین گیاهی موجب ایجاد سردرگمی در برخی افراد می گردد، به این دلیل که آنها اوقات سختی را سپری نموده که دریابند آیا رژیم غذایی گیاه خواری تمام مواد مغذی ضروری مورد احتیاج بدنشان را تأمین می سازد و یا خیر. این واقعیت را نمی توان کتمان کرد که پروتئین حیوانی تمام اسیدهای آمینه ضروری مورد احتیاج بدن را تأمین می سازد، اما نمی توانیم چشم خود را به این واقعیت ببندیم که محتوای کلسترول و چربی آن می تواند در دراز مدت برای بدن مضر باشد. از سوی دیگر حتی اگر هیچ ماده غذایی گیاهی به تنهایی تمام اسیدهای آمینه ضروری را تأمین نمی سازد، اما دیگر مواد مغذی مختلفی را فراهم ساخته که بعلاوه بدن شما را در معرض چربی و کلسترول مضر قرار نمی دهد.

بعد از تمام این حرفها بایستی گفت که راه ایده آل این است که رژیم غذایی متعادلی را برگزینید که در آن مقادیر مناسب از مواد غذایی گیاهی و حیوانی گنجانده شده باشد. اگر چاره ای جز انتخاب رژیم غذایی گیاه خواری ندارید، همواره می توانید به پروتئین ترکیبی جهت مقابله با کمبود اسیدهای آمینه ضروری در پروتئین های گیاهی متوسل شوید. پروتئین ترکیبی بر تمرین مصرف ترکیب و آمیزه ای از مواد غذایی پروتئین گیاهی به شیوه ای تأکید می نماید که عامل کمبود حقیقتاً تعادل کلی مواد مغذی را تحت تأثیر قرار ندهد. نمونه ای از پروتئین ترکیبی، خوردن لوبیا و برنج در یک وعده غذایی است که در آن کمبود لیزین (یک اسید آمینه ضروری) در لوبیا از طریق مازاد آن در برنج جبران گردد.

منبع: راسخون