تصاویر ، شیوه کاهش مرگ بچه ها با طراحی دوباره خیابان ها - وبلاگ همصحبت

به گزارش وبلاگ همصحبت، ابتکار جهانی طراحی شهرها (GDCI) با تغییر خیابان ها برای بچه ها، سعی دارد دیدگاه های جهانی جدیدی را برای طراحی خیابان های شهری ایجاد کند.

به گزارش وبلاگ همصحبت، بیشتر خیابان ها با در نظر گرفتن حضور بچه ها ساخته نشده است و به همین دلیل شرایط فعلی بسیاری از خیابان های موجود برای آن ها ناخوشایند و ناامن است. تصادفات رانندگی، سالانه جان 1.35 میلیون نفر را می گیرد و دلیل اصلی مرگ ومیر جوانان پنج تا 29 ساله است.

ازدحام ترافیک و طراحی وسایل نقلیه می تواند به افزایش چشمگیر آلودگی هوا یاری کند، به طوری که سالانه مسئول مرگ 127 هزار کودک زیر پنج سال است. بسیاری از این مرگ ومیرها قابل پیشگیری است و این تعداد را می توان به طور چشمگیری با طراحی خیابان مناسب برای بچه ها کاهش داد.

با تمرکز بر نیازهای خاص نوزادان، بچه ها و والدین به عنوان عابران پیاده، طراحی خیابان ها برای بچه ها مبتنی بر رویکرد اولویت قرار دادن مردم قرار گرفته است.

اقداماتی وجود دارد که مدیران شهرها می توانند هم اکنون و در طول فرآیند بهبود یا طراحی مجدد خیابان های شهری، برای رسیدگی به چالش های پیش روی بچه ها، آن ها را به کار بگیرند.

بی انگیزه کردن خودروهای شخصی

نحوه توزیع فضای خیابان، معین نماینده کارایی تحرک و نحوه استفاده مردم از آن برای فعالیت های روزانه است. یکی از راه های تخصیص مجدد فضا برای تحرک پایدار، جایگزینی خطوط سفر مختلط با امکانات حفاظت شده دوچرخه سواری یا تجهیزات پیاده روی برای تردد افراد بیشتر است.

علاوه بر این می توان با ممنوعیت کامل تردد وسایل نقلیه یا ایجاد خیابان های مشترک و حذف تمایزها بین عابران پیاده، دوچرخه سواران و اتومبیل ها و طراحی آن ها برای سفرهای کم سرعت، کل خیابان های شهری را بازیابی کرد.

افزایش قابلیت اطمینان حمل ونقل

بهبود خیابان ها و تحرک موجود برای خدمات حمل ونقل ارزان، قابل اعتماد و آسان برای استفاده، نیازمند برنامه ریزی برای دسترسی به خیابان هایی دارای شبکه های عابرپیاده مستقیم، پیوسته و قابل دسترس، امکانات حفاظت شده دوچرخه سواری و خطوط جابه جایی اختصاصی است. در حالت ایده آل، این موارد می توانند در راستای پشتیبانی از انواع سفرهای مختلف روزانه به راحتی با هم ترکیب شوند.

پیاده روهای عریض و قابل دسترس

پیاده روها پایه و اساس شبکه حمل ونقل بچه ها است و طراحی آن ها باید منعکس نماینده مکانی مناسب برای حرکت باشد که دارای روشنایی مناسب، پهنای کافی برای تردد حجم بالایی از جمعیت، مکان های سایه دار برای استراحت و پیاده روی، منطقه های برای بازی و معاشرت و سیستم های راهیابی است.

بازی یکی از راه های اصلی یادگیری و رشد بچه ها در مراحل اولیه زندگی است و باید تا حد امکان در خیابان ها گنجانده گردد، سفرهای روزمره را بهبود ببخشد و آموخته های بچه ها را در محیط های رسمی تقویت کند. فرصت های بازی و یادگیری را می توان در طرح های نو خیابان، دگرگونی های خیابانی در مقیاس بزرگ یا بخشی از پیش بینی های ارتقا در مقیاس کوچک تر تصور کرد. بافت ها، مواد، سنگفرش، رنگ، نورپردازی و عناصر تعاملی عواملی تأثیرگذار در این زمینه محسوب می گردد.

بهبود ایمنی برای عابران

گذرگاه های عابرپیاده بخش اساسی یک شبکه عابرپیاده ایمن و پیوسته است که برای حمایت از ایمنی و راحتی کاربران باید در فواصل کوتاه و معین ایجاد گردد. هنگام طراحی گذرگاه های عابرپیاده باید توجه ویژه ای به بچه ها و توان خواستار داشت که ممکن است با سرعت کمتری حرکت نمایند و توانایی سپری کردن مسافت های کوتاه تری را نسبت به سایرین داشته باشند که این امر آن ها را آسیب پذیرتر می نماید.

درختان و محوطه سازی

زیرساخت های سبز اثرات آلاینده های هوا، روان آب های طوفان و جزایر گرمایی را کاهش می دهد و فوایدی برای بچه ها در منطقه ها شهری دارد.

از سوی دیگر بچه ها ساکن در منطقه ها سرسبز رشد مغزی، عملکردهای شناختی، توانایی تمرکز و مهارت های حرکتی بهتری دارند. درختان بعلاوه برای پیاده روها، مسیرهای دوچرخه سواری و میدان ها سایه فراهم می نماید که به ویژه در آب وهوای گرم تر اهمیت دارد.

اولویت دادن به بچه ها

پیاده سازی و حفظ یک رویکرد بلندمدت در طراحی خیابان که بچه ها را در اولویت قرار می دهد، نیازمند تلاشی جامع است که سازمان ها و ذی نفعان متعدد را درگیر همکاری نزدیک با هم می نماید.

تنظیم یک منظره قوی و بلندمدت برای اولویت دادن به بچه ها و اطمینان از تخصیص منابع برای دستیابی به این دیدگاه، به ذی نفعان مختلف یاری می نماید تا بدانند در کوتاه مدت چه مسئولیتی دارند.

منبع: ایمنا