بولیمیا یا پرخوری عصبی چیست؟ - وبلاگ همصحبت

به گزارش وبلاگ همصحبت، بولیمیا که به عنوان پرخوری عصبی نیز شناخته می شود، یک اختلال خوردن است که با پرخوری در پی پاکسازی جبرانی یا روش های دیگر برای جلوگیری از افزایش وزن یا تسکین علائم فیزیکی که فرد پس از پرخوری احساس می کند، مشخص می شود. پاکسازی معمولاً شامل استفراغ می شود، اما ممکن است شامل استفاده از ملین ها، ورزش زیاد یا روزه داری نیز باشد.

مانند سایر اختلالات خوردن، افرادی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند، اغلب به دلیل احساس شرم یا گناه در مورد رفتارهای خود، در مورد این بیماری پنهان کاری می کنند. آنها ممکن است تمام تلاش خود را برای پنهان کردن علائم خود انجام دهند که ممکن است باعث شود خانواده و دوستان علائم وجود مشکل را مشاهده نکنند.

علائم

علائم و نشانه های پرخوری عصبی می تواند فیزیکی، رفتاری و احساسی باشد.

علائم فیزیکی

دندانپزشکان اغلب اولین کسانی هستند که علائم ایجاد شده در خود را در بیماران مبتلا به پرخوری عصبی به دلیل الگوی گویای فرسایش دندان در درجه اول در سطح داخلی دندان ها مشاهده می کنند. اما نگرانی های مربوط به سلامت دهان و دندان مرتبط با بولیمیا تنها علامت فیزیکی نیست. افراد همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• چشم های پرخون
• پینه در پشت دست
• درد قفسه سینه
• حملات مزمن یبوست (ناشی از سوء مصرف ملین ها)
• عدم تعادل الکترولیت و کم آبی بدن
• گلودرد مکرر
• سردرد
• تپش قلب
• سبکی سر یا از دست دادن تعادل (ممکن است غش کنید)
• زخم های دهانی
• دل درد
• تورم دست و پا
• غدد متورم و گردی در ناحیه فک
• حفره های دندان
• حساسیت دندان
• استفراغ خون
• دندان های زرد، خاکستری، لکه دار یا پوسیده

گونه های پف کرده در میان افرادی که پاکسازی آنها شامل استفراغ است، از دیگر علائم فیزیکی قابل توجه است. پینه های روی دست از قرار دادن آن در دهان برای ایجاد استفراغ نیز ممکن است قابل مشاهده باشند و به عنوان علامت راسل شناخته می شوند. بعداً در بیماری، این علامت ممکن است حتی قابل مشاهده نباشد زیرا ممکن است فرد بدون تحریک مکانیکی استفراغ کند.

علائم رفتاری

علائم رفتاری زیر آنهایی هستند که اغلب به صورت ظاهری از طریق اعضای خانواده و دوستان مورد توجه قرار می گیرند.

• ایجاد برنامه ها یا آیین هایی که امکان پرخوری و پاکسازی را فراهم می کند.
• ناامیدی از ورزش حتی زمانی که مانع فعالیت های دیگر نشود.
• شواهد پرخوری از جمله پنهان کردن غذا، سرقت غذا و خوردن مقادیر زیاد در یک جلسه
• شواهد پاکسازی مانند همیشه نیاز به دستشویی رفتن یا دوش گرفتن بعد از غذا یا بسته های ملین یا ادرار آور
• انجام یک برنامه معین برای سوزاندن کالری دریافتی
• عادات غذایی افراطی (رژیم غذایی سخت و در پی آن پرخوری)
• ظاهر خسته
• رفتن مکرر به حمام
• میزان زیادی مواد غذایی که در کابینت یا انباری وجود ندارد. میزان زیادی بسته بندی مواد غذایی در سطل زباله یا وسایل نقلیه
• آنقدر در مورد رژیم غذایی، کالری، غذا یا وزن صحبت می کند که مانع مصاحبهی منظم می شود.
• از داروها یا چای سم زدایی به عنوان راهی برای سرکوب اشتها استفاده می کند.
• کناره گیری از دوستان، خانواده و فعالیت های معمولی

علائم عاطفی

اگرچه تشخیص آن از علائم رفتاری دشوارتر است، اما علائم عاطفی اغلب از طریق اعضای خانواده و دوستان تشخیص داده می شود، حتی زمانی که آنها از رفتارهای پرخاشگرانه و پاکسازی اطلاعی ندارند. این مسائل عاطفی منحصر به فرد پرخوری عصبی نیست اما ممکن است باعث نگرانی شود.

• افسردگی
• تحریک پذیری شدید
• به شدت از خود انتقاد می کند.
• احساس خارج شدن از کنترل
• نوسانات خلقی
• عزت نفس، اعتماد به نفس یا جذابیت بر اساس ظاهر و وزن معین می شود
• نیاز شدید به تایید

تشخیص

بیشتر علائم و نشانه های مرتبط با پرخوری عصبی با درمان قابل برگشت هستند. اگر پزشک متخصص در زمینه سلامت روان ندارید، با خیال راحت با پزشک مراقبت های اولیه خود صحبت کنید.

یک پزشک یا متخصص سلامت روان سوالاتی در مورد سلامت جسمانی، سلامت روان، رفتارها و سابقه پزشکی می پرسد. یک معاینه فیزیکی نیز انجام می شود و ممکن است آزمایش های آزمایشگاهی برای کمک به رد سایر مسائل یا بیماری ها تجویز شود. تشخیص را می توان با این واقعیت پیچیده کرد که بسکمک از افراد مبتلا به اختلالات خوردن رفتارهای خود را پنهان می کنند.

پرخوری عصبی با موارد زیر معین می شود

• جلسات مکرر پرخوری، یعنی خوردن میزان زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و احساس عدم کنترل در حین انجام این کار.
• استفاده از رفتارهای جبرانی مانند استفراغ، روزه گرفتن، استفاده از ملین ها یا دیورتیک ها یا انجام فعالیت های ورزشی شدید به منظور جبران غذا خوردن.
• خودارزیابی به طور غیر قابل توجیهی تحت تأثیر شکل و وزن بدن است.

از آنجایی که بسکمک از افراد مبتلا به بولیمیا وزن ماز طریقی دارند، علائم فیزیکی پرخوری عصبی ممکن است برای دیگران قابل توجه نباشد تا زمانی که این اختلال بسیار شدید شود. برای هر کسی که علائم مرتبط را تجربه می کند مهم است که از طریق یک پزشک ارزیابی شود.

علاوه بر این معیارهای تشخیصی، باید حداقل یک بار در هفته در سه ماه گذشته انجام شود و این رفتار نباید ناشی از بی اشتهایی باشد.

اگر شما یا شخصی که می شناسید علائم پرخوری عصبی را نشان می دهد، لطفاً در پی کمک باشید یا عزیزتان را تشویق کنید تا در پی کمک حرفه ای باشد. صرف مصاحبه در مورد رفتارهای خود در مورد غذا، خوردن، استرس و موارد دیگر می تواند بینش ارزشمندی را به پزشک ارائه دهد تا به شما کمک کند.

پرخوری عصبی در مقابل سایر اختلالات خوردن

گاهی اوقات، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از رفتارهای پرخوری یا پاکسازی نیز استفاده می کنند. با این حال، تمایز بین پرخوری عصبی و بی اشتهایی عصبی این است که افرادی که با بی اشتهایی عصبی دست و پنجه نرم می کنند وزن بدنشان به طور قابل توجهی پایین است.

علل

علل دقیق پرخوری عصبی شناخته نشده است اما تعدادی از عوامل ممکن است نقش داشته باشند:

• عوامل بیولوژیکی
• تصویر منفی از بدن
• ژنتیک
• داشتن اعضای خانواده مبتلا به اختلالات خوردن
• تأثیرات رسانه ای و قرار گرفتن در معرض الگوهای ناسالم
• الگوهای فکری منفی
• رفتارهای آموخته شده
• ضربه ناشی از حادثه

همچنین غیرمعمول نیست که افراد مبتلا به بولیمیا شرایط سلامت روانی از جمله افسردگی، اضطراب، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و اختلالات مصرف مواد داشته باشند.

درمان

درمان بولیمیا بر تغییر رفتارهای پاکسازی پرخوری و جایگزینی الگوهای فکری تحریف شده متمرکز است. یک برنامه درمانی اغلب شامل روان درمانی، داروها و آموزش تغذیه است. از آنجایی که درمان به حوزه های مختلف زندگی می پردازد، اغلب شامل یک تیم درمانی می شود که ممکن است شامل پزشکان، متخصصان سلامت روان و متخصصان تغذیه باشد.

روان درمانی

سه شکل از روان درمانی که اغلب در درمان بولیمیا مفید هستند عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری (CBT): این نوع درمان بر شناسایی و تغییر افکار و نگرش های منفی در مورد وزن و شکل تمرکز دارد. مردم یاد می گیرند که این افکار را تغییر دهند و رفتارهای سالم تری اتخاذ کنند. افراد همچنین مکانیسم های مقابله ای را توسعه می دهند و یاد می گیرند که چگونه رفتارهای پاکسازی را به تاخیر بیندازند.
• رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): این رویکرد CBT را شامل می شود و بر بهبود روابط، تمرین فکر آگاهی، افزایش تحمل پریشانی و یادگیری مهارت های مدیریت هیجانی تمرکز دارد.
• درمان مبتنی بر خانواده (FBT): این رویکرد خانواده محور است و در ابتدا شامل والدین یا مراقبان می شود که کنترل کامل غذای فرد را به دست می گیرند. در نهایت، فرد می تواند به تدریج کنترل برنامه ریزی وعده های غذایی و خوردن را به دست بیاورد تا زمانی که به استقلال سالم دست یابد.

داروها

درمان پرخوری عصبی همچنین ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد افسردگی از جمله موارد زیر باشد:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند زولافت (سرترالین)، پروزاک (فلوکستین) و پاکسیل (پاروکستین)
• مهارکننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRIs) مانند افکسور (ونلافاکسین) و سیمبالتا (دولوکستین)

مقابله

دریافت درمان مناسب ضروری است اما کارهایی نیز وجود دارد که می توانید برای مراقبت از خود در طول بهبودی انجام دهید.

با خودتان مهربانانه رفتار کنید. از انتقاد از خود یا انتظار نتایج فوری خودداری کنید. ایجاد روش های نو تفکر و عادات سالم زمان می برد.

به برنامه خود پایبند باشید. حتی زمانی که وسوسه می شوید از برنامه درمانی یا غذایی خود دور شوید، روی پایبندی به آن تمرکز کنید. این طبیعی است که گاهی اوقات احساس ناراحتی کنید، بنابراین حتماً با پزشک یا درمانگر خود در مورد مسائلی که با آن دست و پنجه نرم می کنید صحبت کنید.

از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید. راه هایی برای کنار آمدن با احساسات پریشانی مانند تجسم، تنفس عمیق یا آرام سازی پیشرونده عضلانی پیدا کنید.

به سیستم پشتیبانی خود تکیه کنید. با افرادی که به آنها نزدیک هستید صحبت کنید و در مورد نوع حمایتی که نیاز دارید صحبت کنید. در مواقعی که به کمک اضافی یا فضای امن نیاز دارید، با این افراد تماس بگیرید.

از خودگویی مثبت استفاده کنید. علاوه بر پرداختن به افکار منفی و ادراک از خود در درمان، روی استفاده از خود گفتاری مثبت در زندگی روزمره خود کار کنید. اگر متوجه شدید که درگیر افکار منفی هستید، در پی راه هایی باشید که آن افکار را به روشی واقعی تر و مثبت تر تنظیم کنید.

منبع:

verywellmind