سیاه گوش چیست؟ پرونده گربه سانان - وبلاگ همصحبت

به گزارش وبلاگ همصحبت، در این فصل از سری مقالات گردشگری حیات وحش، قصد داریم تا به بررسی پرونده گربه سانان مشهور بپردازیم که در اولین قسمت از این پرونده، پستاندار گوشتخواری را بررسی می کنیم که تا حد بسیار زیادی ظاهری شبیه به درندگان ماقبل تاریخی دارد! در ادامه با خبرنگاران همراه باشید تا با سیاه گوش ها بیشتر آشنا شویم.

سیاه گوش ها (Lynx)، گربه سانانی گوشتخوار با اندازه متوسط هستند که مشخصه ظاهری اصلی شان گوش های تیزشان است که با مو پوشیده شده و دم کوتاه گلوله ای شان که انتهایش کاملا سیاه است. سیاه گوش های کانادایی که در مناطق برفی زندگی می کنند، پنجه هایی بزرگ تر از حد معمول دارند که در برف سنگین نقش چکمه را برای آن ها ایفا می کند.

از دیگر مشخصه های سیاه گوش (مخصوصا سیاه گوش های کانادایی) می توان به بلند بودن پاهای جلویی نسبت به پاهای عقبی و خز بسیار متراکم اشاره کرد. سیاه گوش ها از نظر ظاهری بسیار شبیه به گربه های دم کوتاه هستند که حتما این پستاندار را در مقالات آینده به صورت کامل معرفی خواهیم کرد. از وجوه تمایز این دو پستاندار می توان به تفاوت بین خز، نوع ظاهری گوش ها و شکل ظاهری دم اشاره کرد.

اندازه و شکل ظاهری

سیاه گوش ها (بدون احتساب طول دم) طولی معادل 80 تا 100 سانتی متر دارند و دم آن ها به تنهایی طولی معادل 10 تا 20 سانتی متر دارد. وزن این پستانداران بین 10 تا 20 کیلوگرم متغیر است. با درک طول و وزن سیاه گوش ها، به راحتی متوجه خواهیم شد که چرا این گربه سانان در رده گربه سانان متوسط قرار می گیرند.

خز این جانوران بسیار زیبا و متراکم است و بدن آن ها را گرم نگه می دارد. خز آن ها در ناحیه پنجه ها بسیار بیشتر و متراکم تر است. سیاه گوش ها نژاد و انواع مختلفی دارند و در کل سیاه گوش های اروپایی اندازه ای نزدیک به سیاه گوش های آسیایی دارند و از سیاه گوش های آمریکایی و کانادایی بزرگ ترند.

عادات طبیعی، شکار و رژیم غذایی

سیاه گوش ها به طور طبیعی و غریزی از انسان ها دوری می کنند و تماما در شب شکار می کنند. به همین دلیل مشاهده آن ها از نزدیک و در دل حیات وحش کار آسانی نخواهد بود!

تمامی سیاه گوش ها در شکار کردن بسیار توانا و ماهرند و در خفا شکار می کنند. سیاه گوش ها شکار کردن بی نقص خود را مدیون حس شنوایی و بینایی فوق العاده خود هستند.

یک سیاه گوش قادر است تا از فاصله 75 متری یک موش کوچک را ببیند! سیاه گوش های کانادایی غالبا از موش ها، سنجاب ها و پرندگان تغذیه می کند. سیاه گوش های بزرگتر اورآسیایی علاوه بر طعمه های کوچک، از گوزن ها و دیگر حیوانات بزرگ تر نیز تغذیه می کنند.

سیاه گوش ها حیواناتی منزوی هستند که غالبا به صورت تکی زندگی و شکار می کنند. سیاه گوش ها دو مدل شکار دارند. مدل فعال که در آن به تعقیب طعمه پرداخته و سپس آن را شکار می کنند و مدل غیر فعال که در آن در یکجا منتظر می مانند تا طعمه از راه برسد و سپس آن را شکار می کنند.

تولید مثل

سیاه گوش های ماده سالی یک بار توله به دنیا می آورند. سیاه گوش ها توله های خود را در مناطقی همچون درون تنه درخت یا چاله هایی درون زمین مخفی می کنند. توله ها به مدت یک سال در کنار مادر خود زندگی می کنند تا نحوه شکار را بیاموزند و در این مدت سیاه گوش نر هیچگونه مسئولیتی در زمینه مراقبت و آموزش توله ها بر عهده نمی گیرد. توله های سیاه گوش ها (مخصوصا توله های سیاه گوش اورآسیایی) ظاهری بسیار زیبا دارند.

کجا سیاه گوش ببینیم؟

همانگونه که در ابتدای مقاله نیز ذکر شد، دیدن سیاه گوش ها از نزدیک به دلیل فعالیت غالب آن ها در شب و فرار از انسان ها بسیار سخت است اما گردشگران حیات وحش قادرند تا این گربه سان را در مناطق و کشورهایی همچون آمریکای شمالی، کانادا، آلاسکا، اروپا و آسیا مشاهده کنند.

سیاه گوش ها غالبا در جنگل های مرطوب یا سرد و برفی که مملو از شکار باشد زندگی می کنند. انسان ها غالبا سیاه گوش ها را برای خز بسیار زیبایشان شکار می کنند.

در حال حاضر یکی از نژادهای سیاه گوش ها که سیاه گوش ایبری نام دارد در خطر انقراض است. این گونه از سیاه گوش ها در اسپانیا، به دور از سایر نژادهای سیاه گوش ها یافت می شوند و همچنان برای بقای خود تلاش می کنند.

جالب است بدانید که سیاه گوش ها در ایران نیز یافت می شوند. آن ها غالبا در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی ایران زندگی می کنند.

نظر شما در مورد سیاه گوش ها و دیگر گربه سانان چیست؟ نظرات خود را با وبلاگ همصحبت در میان بگذارید.